Sea-to-Sky Gondola

Weer slecht geslapen. Alles ingepakt, en rond 9 uur naar de supermarkt gereden om ontbijt te halen. Ik wist dat er een Iron Man (triatlon) event zou zijn in Whistler, dus ik wilde niet te laat weg. Ik besloot een stukje buiten Whistler te gaan ontbijten.

Overal in het stadje waren al oranje pionnen neergezet, ook richting de snelweg. Bij de snelweg zag ik al wat wielrenners voorbij komen, en bleek dat ik niet naar het zuiden kon rijden. De snelweg werd namelijk gebruikt voor de triatlon! OK, er zijn niet zoveel wegen hier, maar om nou midden in het hoogseizoen een superpopulaire snelweg af te gaan sluiten voor een triatlon?! Kom op zeg Canada!

Ik kon een paar 100 meter de verkeerde kant op rijden op de snelweg, nog enigszins hoopvol dat ik een alternatieve route zou kunnen vinden... Maar ik werd door een agente weer de stad IN geleid, met de mededeling dat de snelweg om 12:30 weer open zou gaan. Mooi is dat, halve dag kwijt!

Chagrijnig heb ik ergens in het gras ontbeten in het zonnetje. Een oudere man vroeg mij nog of ik mijn broodjes wilde delen, als grap geloof ik. Nadeel ontdekt van een electronisch cijferslot op een hoteldeur: de mensen die vóór jou daar verbleven hebben, kunnen nog gewoon binnen!! Ik ben nl. ook teruggegaan naar mijn hotel (zonder lobby overigens) en was van plan om op mijn oude kamer op Wifi te gaan, even naar de wc te gaan etc, terwijl ik al uitgecheckt was! Cijfercode ingegeven, deur ging open, maar op een stoel lag alweer een rugzak van iemand anders... Die persoon was er niet, maar ik ben toch maar weer gegaan. Wifi van mijn oude kamer reikte helaas niet tot in de hal van het hotel. Pffff, 2 uur opgesloten in dat klote Disney stadje, op mijn laatste zondag in British Columbia! Da's nog eens een anticlimax!

Nog een reden om terug te keren naar mijn oude hotel: mijn parkeerkaart daar was nog geldig. Anders moest ik nog gaan betalen ook omdat ik een auto bij me had. Spullen in de auto verstopt (constant werd er voor autodieven gewaarschuwd), rondje door het stadje gelopen, even triatlon gekeken (tenenkrommende mensen langs de weg die bij iedere sporter die langskwam uit hun bol gingen) en weer teruggelopen. Kleine anderhalf uur gehad. Toen bedacht ik mij dat ik een boek bij me had!

Na een eng verhaal gelezen te hebben in de auto gestapt en naar de snelweg gereden. Goed, IEDEREEN wilde nu weg uit Whistler, dus enorm filerijden. Eindelijk op de snelweg aangekomen waren de pionnen nog niet opgeruimd en moest je tussen de pionnen en de fietsers heen manouvreren (fietsers op de snelweg, optiefen met die lui!). Enkele uitzichtpunten langs de snelweg die ik nog niet bezocht had, waren inmiddels helemaal vol geparkeerd, dus die heb ik overgeslagen. Koortsachtig zocht ik naar iets dat deze dag nog kon redden, anders had ik alleen het filerijden in Vancouver nog in het verschiet...

Bij Squamish even mijn eerste stuk zalm gegeten (wordt hier zeer veel gevangen. Ze waren mij trouwens vergeten! Vanwege de lange wachttijd kreeg ik de zalm voor de helft van de prijs) en besloten dat ik nog de Sea-to-Sky Gondola kon nemen. Deze gaat vanaf de snelweg een berg op (die ik vandaag eigenlijk had op willen HIKEN), waarna je op de top nog wat routes kunt lopen. Mooie rit naar boven, en nog genoten van het uitzicht over Squamish, The Chief (zeer indrukwekkende rotspartij) en de baai. Ik was 1 van de laatsten die naar boven ging en had een gondel voor mij alleen. Zeer jammer dat ik geen tijd had om hier langere stukken te gaan lopen. Ook omdat de korte routes vrij druk waren.

Rond kwart voor 6 weer naar beneden gegaan, en naar huis gereden. Boodschappen gedaan, rond 8 uur thuis, en toen vond ik het wel mooi geweest. Vrijdag vlieg ik naar huis!

Vandaag enkele collega's verteld over mijn tocht van afgelopen zaterdag. Aan hun reacties te merken heb ik toch best een aardig risico genomen door op zulke wegen te gaan rijden in mijn eentje... Maar dan beleef je ook 1 van de mooiste dagen van je leven!