Canadese Rocky Mountains

Prima nacht en ontbijt gehad in Jasper. Rond half 9 vertrok ik naar Maligne Canyon, net ten noordoosten van Jasper. Er waren veel herten te zien hier! Die stonden gewoon langs de weg te grazen, of staken zelfs parmantig over. Erg leuk om te zien (en zelfs om voor te moeten stoppen!).

Maligne Canyon is door vele jaren heen gevormd door stromend water. Het is een erg diepe en smalle kloof waar je om- en overheen kunt wandelen. Veel te zien in en om die kloof, ook enkele vergezichten richting Jasper, en het was fijn (maar koud!) wandelen zo 's morgens vroeg. Grotendeels was ik hier ook in mijn eentje; heerlijk, maar ook een beetje spannend. Alleen eekhoorns gezien, geen beren :).

Rond 10:15 vond ik het hoog tijd om aan mijn 450 km lange terugweg naar Calgary te beginnen. Dat deed ik wel een stukje via een alternatieve route. Zeg maar een N-weg parallel aan een snelweg. Hier kwam ik langs een berg die me aangeraden was door Erik: Mt. Edith Cavell. 14 km van de route af, maar ik vond dat ik die tijd wel had. En daar ben ik blij om!

De route naar deze berg toe was al erg mooi, met een continu uitzicht op een machtige bergketen. Tot opeens Mt. Edith Cavell in beeld komt; nóg machtiger, en hoger, en besneeuwd, in tegenstelling tot de bergen die ernaast liggen. Langzaam maar zeker kwam ik steeds dichter bij deze berg. Een korte hike (desondanks toch weer buiten adem) naar de voet van deze berg toonde de rand van een gletsjer die op de schouder van deze berg rust. Onderaan de berg was een meertje, dat deels met een dikke laag ijs en grind bedekt was. Wat zijn gletsjers toch indrukwekkend! 2 jaar geleden is hier een stuk ijs naar beneden gestort ter grootte van duizenden stadsbussen (echt tonnen en tonnen aan ijs!). Het water uit het meertje is toen in een grote vloedgolf het dal in gestroomd en er was een tijdje geen verkeer mogelijk richting deze berg. De kracht van de natuur is echt onvoorstelbaar!

Inmiddels was het 12 uur. Ik had opgezocht dat mijn vlucht om 21:30 uur was, dus nog tijd zat. Toch heb ik de resterende 280 km naar Lake Louise bijna in 1 ruk afgelegd. Een paar kleine pauzes genomen. De Icefields Parkway vond ik mooier van zuid naar noord, dan andersom. Daarom slechts een handvol keren gestopt om van het uitzicht te genieten. Ik kwam weer langs Athabasca Glacier, heb even een powernap genomen aan Bow Lake, en had een late lunch bij Lake Louise. Daar was het druk! Het weer was ook prachtig, geen jas meer nodig!

Van Lake Louise naar Calgary heb ik ook weer een alternatieve route genomen. Die was niet zo spectaculair, al waren er wel enkele mooie vergezichten. Langzaam maar zeker reed ik de Rockies uit en kwam ik in het glooiende landschap van Alberta terecht. Ook erg mooi en totaal anders. Grote weides met daarin enkele paarden of koeien; echt onvoorstelbaar hoeveel ruimte die beesten daar hebben, vergeleken met Nederland! Hier en daar ging de weg wat omhoog en kon je echt ontzettend ver over het landschap uit kijken. Een alternatief maar zeer mooi einde van deze road trip. Ik had veel te weinig tijd om bijvoorbeeld wat langere hikes te maken of om wat verder van de snelweg af te wijken helaas. In deze omgeving kun je makkelijk een week omkrijgen, en dat ga ik over een aantal jaar zeker eens doen!