Pacific Rim National Park
Blijf op de hoogte en volg Mark
13 Oktober 2014 | Canada, Ucluelet
Nadat een jeugdig ijshockeyteam zijn charges door de gang gestaakt had, heb ik als een roosje geslapen en werd ik om half 7 nogal onplezierig door de wekker gewekt. Maar, ik had een flinke trip gepland, dus wilde op tijd vertrekken. Het ontbijt was karig, maar het hotel was dan ook niet zo duur. De mevrouw bij de receptie was een Duitse, en die vond dat ik als Herman van Veen klonk! Eerste keer dat ik dat hoor, en ik zal het maar met een korrel zout nemen... Of vinden jullie dat ook? In mijn beste "Herman van Veen"-imitatie heb ik in de auto wel een tijd "ik ben vandaag zo vrolijk" gezongen :).
Op een kaart in de ontbijtzaal zag ik dat ik de afstand die ik af wilde leggen misschien toch wel wat onderschat had. Volgens de vrouw bij de receptie had ik 3.5 uur enkele reis voor de boeg, en ik had een retourtrip in gedachte, zodat ik om 17:45 de ferry terug naar Tsawwassen kon nemen. Dan zou ik zo'n 2 uur tijd hebben om hier en daar uit te stappen. Weinig, maar ik zou wel kijken hoe het zou lopen.
Ik was vrij snel een eind weg, en denk dat ik 3 uur enkele reis gehaald zou hebben. Een leuk stuk weg om te rijden was richting Port Alberni: een tweebaansweg met direct naast de weg hoge bomen. Halverwege deze weg was er een open plek, Cathedral Grove, waar je uit kon stappen en een paar korte boswandelingen kon maken. Heb ik op de terugweg gedaan (spoiler: ik had inderdaad tijd zat :P). Sommige bomen die hier staan zijn al ruim 800 jaar oud en hebben behoorlijk brede stammen.
Rond half 11 begon het te regenen, en van 12 tot 2 ongeveer heeft het behoorlijk geplensd. Iets voor 11 reed ik Pacific Rim National Park binnen, en al vrij snel kon ik de auto ergens parkeren om via een bospaadje naar het strand te gaan. Dit bospaadje liep tussen zwaar bemoste bomen en wordt naar verluid ook regelmatig gebruikt door wolven, (zwarte) beren en poema's. Honden daarom aanlijnen. Op Vancouver Island komen geen grizzlyberen voor, las ik.
Halverwege ging het paadje over in een verhoogd loopplankpad, dat uiteindelijk op het strand uitkwam. Het was eb, en er werd gewaarschuwd voor extreme golven. Als je pech hebt drijft er net toevallig een boomstam mee en krijg je die in je gezicht geslingerd. Het was een aardig eind lopen van de bosrand naar de branding. De zee ging wel aardig tekeer en sloeg vooral woest op enkele rotspartijen die vlak voor de kust lagen. Het weer was zeker niet mooi, maar ook niet stormachtig te noemen, dus ik had hier een beetje een "vlees noch vis" beleving. Verderop nog een ander strand bezocht, met hetzelfde beeld. Ook nog een oude radartoren op een heuvel bezocht, maar je kon alleen maar waterdamp om je heen zien, dus geen goed uitzicht.
En toen reed ik het park alweer uit! Erg hongerig, dus in Tofino pannekoeken met maple siroop en bacon gegeten, voordat ik aan de terugweg begon. Regen kwam nu met bakken uit de hemel. Nog even in een bos in het park gestopt, maar het was te bar en boos om uit te stappen. Doorgereden naar het dorpje Ucluelet, buiten het Pacific Rim park. Hier staat een vuurtoren en kun je de Wild Pacific Trail lopen: een pad langs de bosrand dat uitkijkt op rotspartijen en op de oceaan. Dit was wel heel gaaf en eigenlijk wat ik meer van Pacific Rim verwacht had. Het slechte weer kwam hier tot zijn recht, waar de zee aan een stuk door op de rotsen sloeg en ik blij was dat ik dat vanaf een afstandje mocht bekijken. Ik was ook behoorlijk nat geregend daar.
Vanuit Ucluelet ben ik weer teruggereden naar Nanaimo, met een tussenstop dus in Cathedral Grove in MacMillan Provincial Park. Ferry keurig op tijd gehaald, zalm met salade en heel veel balsamico (heb je je mondhoeken daar wel eens van voelen branden? Zoveel dus!) gegeten, flink stuk gelezen op mijn e-reader (bevalt goed!) en uiteindelijk was ik rond half 9 weer terug in mijn appartement.
Ga ik nog een keer terug naar Vancouver Island? Hmm... Ucluelet was wel heel gaaf, en Victoria had ook wel iets. Maar het kost wel best wat tijd, geld en moeite om er te komen (ferry), en verder vond ik het landschap niet veel anders dan de bergen ten noorden van Vancouver. Mogelijk dat het noorden van het eiland nog iets te bieden heeft. Ik zet het onder "nice to have", geen "must" zoals bijvoorbeeld de Rockies!
Op een kaart in de ontbijtzaal zag ik dat ik de afstand die ik af wilde leggen misschien toch wel wat onderschat had. Volgens de vrouw bij de receptie had ik 3.5 uur enkele reis voor de boeg, en ik had een retourtrip in gedachte, zodat ik om 17:45 de ferry terug naar Tsawwassen kon nemen. Dan zou ik zo'n 2 uur tijd hebben om hier en daar uit te stappen. Weinig, maar ik zou wel kijken hoe het zou lopen.
Ik was vrij snel een eind weg, en denk dat ik 3 uur enkele reis gehaald zou hebben. Een leuk stuk weg om te rijden was richting Port Alberni: een tweebaansweg met direct naast de weg hoge bomen. Halverwege deze weg was er een open plek, Cathedral Grove, waar je uit kon stappen en een paar korte boswandelingen kon maken. Heb ik op de terugweg gedaan (spoiler: ik had inderdaad tijd zat :P). Sommige bomen die hier staan zijn al ruim 800 jaar oud en hebben behoorlijk brede stammen.
Rond half 11 begon het te regenen, en van 12 tot 2 ongeveer heeft het behoorlijk geplensd. Iets voor 11 reed ik Pacific Rim National Park binnen, en al vrij snel kon ik de auto ergens parkeren om via een bospaadje naar het strand te gaan. Dit bospaadje liep tussen zwaar bemoste bomen en wordt naar verluid ook regelmatig gebruikt door wolven, (zwarte) beren en poema's. Honden daarom aanlijnen. Op Vancouver Island komen geen grizzlyberen voor, las ik.
Halverwege ging het paadje over in een verhoogd loopplankpad, dat uiteindelijk op het strand uitkwam. Het was eb, en er werd gewaarschuwd voor extreme golven. Als je pech hebt drijft er net toevallig een boomstam mee en krijg je die in je gezicht geslingerd. Het was een aardig eind lopen van de bosrand naar de branding. De zee ging wel aardig tekeer en sloeg vooral woest op enkele rotspartijen die vlak voor de kust lagen. Het weer was zeker niet mooi, maar ook niet stormachtig te noemen, dus ik had hier een beetje een "vlees noch vis" beleving. Verderop nog een ander strand bezocht, met hetzelfde beeld. Ook nog een oude radartoren op een heuvel bezocht, maar je kon alleen maar waterdamp om je heen zien, dus geen goed uitzicht.
En toen reed ik het park alweer uit! Erg hongerig, dus in Tofino pannekoeken met maple siroop en bacon gegeten, voordat ik aan de terugweg begon. Regen kwam nu met bakken uit de hemel. Nog even in een bos in het park gestopt, maar het was te bar en boos om uit te stappen. Doorgereden naar het dorpje Ucluelet, buiten het Pacific Rim park. Hier staat een vuurtoren en kun je de Wild Pacific Trail lopen: een pad langs de bosrand dat uitkijkt op rotspartijen en op de oceaan. Dit was wel heel gaaf en eigenlijk wat ik meer van Pacific Rim verwacht had. Het slechte weer kwam hier tot zijn recht, waar de zee aan een stuk door op de rotsen sloeg en ik blij was dat ik dat vanaf een afstandje mocht bekijken. Ik was ook behoorlijk nat geregend daar.
Vanuit Ucluelet ben ik weer teruggereden naar Nanaimo, met een tussenstop dus in Cathedral Grove in MacMillan Provincial Park. Ferry keurig op tijd gehaald, zalm met salade en heel veel balsamico (heb je je mondhoeken daar wel eens van voelen branden? Zoveel dus!) gegeten, flink stuk gelezen op mijn e-reader (bevalt goed!) en uiteindelijk was ik rond half 9 weer terug in mijn appartement.
Ga ik nog een keer terug naar Vancouver Island? Hmm... Ucluelet was wel heel gaaf, en Victoria had ook wel iets. Maar het kost wel best wat tijd, geld en moeite om er te komen (ferry), en verder vond ik het landschap niet veel anders dan de bergen ten noorden van Vancouver. Mogelijk dat het noorden van het eiland nog iets te bieden heeft. Ik zet het onder "nice to have", geen "must" zoals bijvoorbeeld de Rockies!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
