Grouse Mountain

Vanmorgen goed ontbijt gehad in het hotel en al tegen half 9 stond de auto van Erik op de parkeerplaats bij Grouse Mountain. Wij wilden de BCMC trail gaan lopen naar de top van Grouse Mountain, en NIET de Grouse Grind gaan doen (tocht vrijwel recht omhoog tegen de berg op, waarbij je dmv RFID tag je tijd kan klokken). Het begin van Grouse Grind en BCMC Trail zou het eerste stuk hetzelfde zijn (ref. Google Maps) maar daarna zou het vrij duidelijk moeten zijn waar de BCMC Trail zou starten. Niet dus :).

We begonnen te lopen, vrijwel meteen via natuurlijke trappen (rotsen en boomwortels) flink steil omhoog. We grapten nog dat we misschien per ongeluk de Grind aan het doen waren. Al vrij snel waren we toe aan onze eerste pauze. Echt zwaar, binnen no time buiten adem! Dat viel mij erg tegen. Wij kregen het vermoeden dat we er met onze eerdere grap niet zo ver naast zaten en inderdaad, Google Maps bevestigde dat we op 1/6 of 1/5 van de Grouse Grind zaten. Even overwogen om dan de Grind maar te gaan doen, maar we hadden niet geklokt en bovendien moesten de steilste stukken nog komen! Toch maar terug naar beneden gelopen en doorgestoken naar een ander pad dat vrijwel langs de Grind ook recht omhoog liep. Hey verrek, het BCMC Trail!

Nu is het BCMC Trail ook geen mooie hike, maar een alternatieve workout voor de Grind! Het Trail is opgedeeld in kleine afstandjes, aangegeven met genummerde bordjes. Maar die gaat net zo hard omhoog, is een stuk minder druk en kwam toch wat natuurlijker over dan de Grind. Bij bordje #12 waren we weer toe aan pauze. Google (handig zo'n Smartphone!) vertelde ons dat de tocht 160 bordjes lang zou zijn... Oef...

Even goed over nagedacht... Maar we hebben besloten om hem uit te lopen! En daar hebben we geen spijt van gehad!

Zo ongeveer elke 20 bordjes hebben we pauze genomen om bij te komen en wat te drinken. Zo konden we ook wat rondkijken en onderweg wel genieten van het bos op de steile helling die we op aan het klimmen waren. Na bordje #130 werd het gelukkig minder steil, en ging het meer lijken op de "hike" die we ons voorgesteld hadden. En uiteindelijk, na nog een paar Nederlanders tegengekomen te zijn, bij bordje #160, waren we boven! Zeer voldaan, zwaarste wandeling die ik ooit gemaakt heb. En de Grind is nog zwaarder (en drukker, moeilijker uitrusten etc).

Bovenop Grouse Mountain een prachtig uitzicht over Vancouver, Stanley Park, de zee en aan de achterkant steile, beboste bergruggen. We zijn nog naar de top van een naastgelegen berg gewandeld (korte steile klim) waar paragliders vertrokken. Zij zweefden langzaam maar zeker over de beboste hellingen naar beneden.

Bovenop Grouse Mountain is ook een aardig habitat waar 2 grizzlyberen in leven. Ze waren aan het relaxen in het water. Ik denk dat als ik dat tafereel in het wild zou zien, ik ze ontzettend zou onderschatten. Bovenop de berg hebben we wel de zonnemelk nog nodig gehad. Weersvooruitzichten zijn nog 2 weken lang 25 graden en zonnig. Nice!

Weer met de Skyride naar beneden gegaan (mooi uitzicht op een groot stuwmeer omgeven door bossen!) en na het drukke verkeer in Vancouver nog een deel van de 2e helft van het Nederlands elftal gezien (jeej, 3-0! WK Brons!).

Ik wilde net even gaan douchen, toen opeens iets begon te loeien. In mijn kamer. Ik dacht dat het de rookmelder was met een vals alarm. Stoel gepakt, erop gaan staan, shit wat een hoog plafond! En dat ding maar doorloeien. Andere stoel naar de kamer gesleept, kon ik net bij de rookmelder, argh hoe werkt dat ding...?! Uiteindelijk een kleine schuiflade gevonden en met veel moeite een batterij eruit gehaald. Maar dat ding BLEEF maar gaan! Iets beter gekeken, en naast de brandmelder zat het algemene brandalarm van het hotel. Ik het balkon op gegaan, maar zag nergens rook. Bij de buren ging ook het alarm af. Via het trappenhuis naar beneden gerend, en daar stond inderdaad een brandweerwagen. Enkele brandweerlieden liepen het hotel in, op hun dooie gemak, dus ik maakte mij al geen zorgen meer. Even buiten gewacht, en toen de brandweerwagen weggereden was ben ik via het trappenhuis weer naar de 17e verdieping gelopen. Oef! Vanaf de 8e etage of zo voelde ik mijn benen wel, bij elke tree!

Even gedouched en wat geslapen. Daarna wat gaan eten (couscous vind ik toch echt helemaal niks) en boodschappen gedaan.

Morgen gaan we wel naar Squamish, maar niet hiken (of work-outen). De weg naar Squamish is een deel van de bestemming, met veel mooie plekken om even uit te stappen. Shannon Falls Park willen we wel gaan bekijken, en Squamish zelf. De naastgelegen berghike doen we volgend weekend wel.